حرف اول- امروز سحر وقنی بیدار شدیم که داشت اذان می گفتیعنی حسابی شاکی شدما. ما هم عادت نداریم ماه رمضان شام بخوریم.حدس زدم روز سختی پیش رو داشته باشم. یعنی ساعت 8 سرکار به هادی گفتم دارم میمیرم از گرسنگی. دیگه حسلبش را بکن تا دم افطار چی کشیدم. یعنی داغون شدما. با هر مصیبتی بود خودمو تا افطار زنده نگاه داشتم تا اینکه اذان گفتند.موقع خوردن افطار با هیچکی حرف نزدم تا اینکه خوب شکمم پر شد. بعد از حال رفتم. خلاصه امروز چه قبل از افطار چه بعد افطار بیحال بودم.تازه 6 روز از ماه رمضان گذشته. خدا بخیر بگذرونه 23-24 روز آینده.

حرف دوم- امروز همسرم امتحان دانشگاه داشت . منم اومدم خونه که از بچه مراقبت کنم. به هوای اینکه دفعه قبل خیلی دختر آروم و بی سر و صدایی بود گفتم خب! اذیت نمیشم. گفتم که سحری نخورده بودم و اصلا حوصله هیچی را نداشتم. فقط می خواستم بخوابم. وقتی اومدم خونه دیدم دلارام خوابه. گفتم چه بهتر. منم کنارش میخوابم. ولی از رفتن مادرش یک ربع ساعت نگذشته بود که دلارام بیدار شد. بعد بهانه گیری اش را آغاز کرد. پستونک دهنش گذاشتم فایده نداشت ، شیشه آب دهانش گذاشته فایده نداشت ، سیب رنده کردم و بهش دادم فایده نداشت ، گفتم شاید جایش را کثیف کرده. بازش کردم دیدم خبری نیست ، یعنی یه ریز گریه کردها . یکی باید ازم فیلمبرداری می کرد که مثل مرغ پرکنده شده بودم. هی دستم می گرفتم و از این اتاق به اون اتاق می رفتم.

دیدم بس نمی کنه . برایش فرنی درست کردم. نمی تونستم زمینش بذارم که. تا زمین می ذاشتمش گریه میکرد. یک دستم دلارام بود و با یک دستم فرنی روی اجاق هم می زدم. حالا صبر نمی کرد که فرنی سرد بشه که . می خواست زودتر بخوره . خلاصه فرنی را بهش دادم خورد و یک کم آروم شد . ساکت روی پایم نشست . تا اینکه مادرش از راه رسید و بهش شیر داد و خوابید.  یعنی شکم اینقدر برای بچه مهمه که باباش را به مرز دیوانگی برسونه؟ یعنی این بچه خوابید من افتادم توی رختخواب و بیهوش شدم. وای چقدر مادرها سختی می کشند. من 3 ساعته داشتم از دست دخترم سر به بیابون می ذاشتم. چقدر زنها تحملشون بالاست . خدا اجرشون بده . واقعا تحمل گریه بچه سخته .